Poëzie in tijden van het Corona-virus
Teken- en fotografiewedstrijd (1)
1 maand ago ago by Sint-Barbaracollege.
3 mei 2020
"Enkel samen alleen"
\"Jij bent er niet wezenlijk voor andere mensen. Jij moest leven om er niet te zijn, of jij moest er zijn terwijl je er niet bent, je hebt zulke mensen.\" (Paula II - C. Nooteboom)
\"Je n\'ai jamais servi à rien ni à quiconque ; c\'est dommage. On vit mal quand on vit pour soi-même.\" (Une vie, petite - M. Houellebecq)
Damien Van Caelenberg
2 mei 2020
"Als je denkt: 'ik ben verslagen' "
Als je denkt: “ik ben verslagen”, is de nederlaag een feit.
Als je denkt: “k zal niet versagen” , win je op de duur de strijd.
Als je denkt: “ik kan het niet halen”, is de tegenslag op til,
want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van Wil.
Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees.
Vechters winnen, door een wonder, telkens weer de zwaarste race.
Denk: 'ik kan het' en dan gáát het, iedereen vindt bij wilskracht baat.
En in zaken wint de daad het van het nutteloos gepraat.
Als je jammert: 'ik ben zwakker dan mijn grote concurrent' ,
blijf je levenslang de stakker, die je ongetwijfeld bent.
Niet de Goliaths en de rijken, tellen in de kamp voor zes,
maar de fermen, die niet wijken, hebben vroeg of laat succes.
Bart Frigne
1 mei 2020
uit "SOTTO VOCE" van M.Vasalis
Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.
Peter Faseur
30 april 2020
"Dood" van Toon Hermans
ga daar maar even zitten, Dood
ik ben net bezig aan een vers -
een héél vers
krentenbrood
Antonia Vermassen, 6LAWI8
29 april 2020
"Gedicht" van Richard Minne (ln 20 lijnen)
De koekoek, de merel en de nachtegaal...
't Is gelijk een gedicht.
Het is een gedicht.
De humorist, de babbelkous en de tenor. In uitzonderlijke avonden kunt ge ze alle drie hooren, terwijl de maan al uitzit loopt langs de boschkant en kijk, daar tusschen het struikgewas - tusschen het struweel, gelijk de romantiekers zeiden - gaat een ironisch lichtje aan. Het is de glimworm, die op wandel is met zijn minuscuul zaklampje.
In de sprookjes dragen de prinsessen een glimworm als diadeem in hun haar, als ze 's nachts naar een geheim rendez-vous gaan. De koning mag het niet weten, of de prinses vliegt in een donkeren kelder, waar ze tering opdoet en langzaam verkwijnt.
Maar wie bekommert zich nog om sprookjes, om verliefde prinsessen en hebt gij wel ooit een glimworm gezien? Gij denkt wellicht dat het een uitvinding van de dichters is, gelijk de nimfen en de saters. Gij gelooft nog slechts in statistieken en zweert bij kilowatts.
Kleine mensch, gij wilt de wereld wijzigen en gij weet niet wat de koekoek, de merel en de nachtegaal verkondigen!
Gij drijft handel in schoenveters en slagwoorden en gij hebt niet eens bij het lichtpuntje van den glimworm zitten droomen.
Trek uw slaapmuts over uw ooren en verdwijn.
Emmy Steel
28 april 2020
"Can't stretch the zenith" van Damien Van Caelenberg
Comme le soleil baissant
qui dévoile les ombres
Nous créons des perspectives
uniquement en temps sombres
Natuurlijk, we hebben de zon lief
Maar let nu op de schaduw
Die plaatst alles in perspectief
Damien Van Caelenberg, LAMT 2016
27 april 2020
"Ik ben bang en het wordt geen gedicht" van Delphine Lecompte
Ik ben bang
Wat kan je zeggen?
Je kan naast me zitten met een stethoscoop
En alle auto's met afluisterapparatuur wegjagen
Je kan mij verstrooien met schaduwcoyotes op muren
Of de achterkant van de doos fruitrepen voorlezen
Alsof het profetisch is, Dracula is, improvisatie is
Nog blijf ik bang.
Jij bent mijn geliefde
Wat zal ik je geven?
Ik kan naast je zitten met een pollepel
En wolven tekenen in de gestolde saus
Ik kan je wijsmaken dat ik bloemen heb geschonken
Aan mijn vergevensgezinde huisbaas
Of doen alsof ik blij ben met de gevlochten haan
Die Koreaanse demonen op afstand moet houden.
Maar jij hebt die haan niet gevlochten
En ik heb de demonen niet verzonnen
Dus wordt het een avond zonder soelaas
Je bent bang dat ik bang blijf
Ik vrees dat je gelijk krijgt.
Je haalt een gezelschapsspel uit de kast
‘Sod the rules!’ Roept een Schot in mij
Oef, in mij leeft nog iemand met branie
Ik inhaleer mijn pion en bekogel
De gevlochten haan met de zes ogen
Van de ongeladen dobbelsteen.
Floris Baeke, 6GRLA
26 april 2020
"Social distance learning" van Stijn De Paepe
De taskforce
die hen preteacht
tijdens lockdown
zoomt wat luid,
maar het Engels
van de kids
gaat er verbazend
op vooruit.
Els Boussemaere
25 april 2020
"Hoofdstad" van Ilja Leonard Pfeijffer
Een stad is nooit een stratenplan met grachten,
conform bestemmingsplannen volgebouwd,
waar men zich aan de weersvoorspelling houdt
en in zijn postcodegebied blijft wachten
tot huizenprijzen stijgen. In gedachten
bouwt iedereen zijn eigen stad, met goud
bestraat en gonzend van een eeuwenoud
gesprek met wie de stad voorheen bedachten.
Zo wordt een stad een hoofdstad, in de zin
dat zij in hoofdzaak in je hoofd bestaat
en door herinneringen wordt bewoond.
Verzin de mensen bij elkaar. Begin
een straat die ruimte voor verhalen laat
en laat de boel krioelen. Dromen loont.
Katrien De Paepe
24 april 2020
"Lentegeluk" van Antonia Vermassen (winter 2020)
Wanneer de sneeuw de bomen zwart-wit kleurt
en het ijs de bergen blauw,
Wanneer de zon achter de toppen blijft
en de schaduw ervan onmetelijk grijs.
Dan springt de bruine aarde in het oog
en de hunkering naar lente
naar lentegroen en lentebruin en geel en rood en paars,
naar de warmte van de lange dag,
naar de helderheid van een sterrennacht.
Ik wou dat de koning van de winter
ook in zijn eigen seizoen zo guitig floot.
Diep in mij
onstuitbaar
is een glimlach
wanneer ik aan de lente denk.
Antonia Vermassen, 6LAWI8
23 april 2020
Niet alles zeggen
Een beetje natuur er in
Iets van een seizoen
Emile Danckaert, 5LAMT
22 april 2020
"Hope is the Thing with Feathers" van Emily Dickinson
“Hope” is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune without the words,
And never stops at all.
And sweetest in the gale is heard;
And sore must be the storm
That could abash the little bird
That kept so many warm
I've heard it in the chilliest land
And on the strangest sea;
Yet, never, in extremity,
It asked a crumb of me.
Cato Vermassen, LAWI6 2018
21 april 2020
een citaat van Socrates
Als alle rampspoed van de mensheid
werd opgetast tot een heuvel,
en iedereen daarvan vervolgens een gelijk deel kreeg,
zouden veel mensen getroost hun eigen aandeel terugnemen.
Roos Dekens, 6LAMT
20 april 2020
"Kort dag" uit DE LIEFDESGEDICHTEN, van Leonard Nolens
Oktoberzon.
Laatavondlicht.
Het doet wat men deed in Mykene
Om lievelingsdoden te eren,
Verpakt je gezicht
In een masker van bladgoud.
Emmy Steel
19 april 2020
"Zeer kleine elegie" van Ellen Warmond
Ik droomde
dat ik je gedroomd had
nooit werd ik zo treurig wakker
ontroostbaar
behalve door jou.
Carl Vermassen, retorica 1987
18 april 2020
"Moederweelde" (voor Marie-Thérèse) van Victor Speeckaert (papa van Marie-Thérèse)
Wie is 't, die beitel of penseel,
Die woord of lyra vindt,
Voor 't roerend liefdetafereel:
Een moeder met haar kind.
Het zwaarste werk valt moeder licht,
Zij doet het met een lach,
Sinds in de wieg haar kindje ligt
Zijn 't zangen heel de dag.
Zij speelt er mee als met een pop
Uit haren kindertijd,
Windt alle zijden haartjes op,
Vol moederijdelheid
En blikt dan in het donker oog
Zo zalig en zo blij,
Als zag zij gans de kleurenboog
Der aardse poëzij.
Geen één die beitel of penseel,
Die zang of lyra vindt,
Voor 't roerend liefdetafereel:
Een moeder en haar kind.
Pieter Boels, 6WEWI8
17 april 2020
De zondagse rust op jachtpaden
Wandelend, door mijn lieux de memoire
Het zijn de stoepstenen van de stad
Die de verhalen van mensen dragen
Elke kiezel elke gevel
Alle griezel van de Gentse binnenstad rond half zeven
De ochtend vervaagt in de volgende dag
De markt is druk
En de zon verwarmt de kramers
De tintelingen in mijn tenen geven reden om te leven, zonder krukken stappen en bijbenen
Van mijn oude zelf
Die nog sneller liep, over deze stenen
Piet Serbruyns, ECMT 2018
16 april 2020
"Kleine ode aan de leerling"
Zijn er nog vragen ?
klonk het ooit zelfverzekerd,
elk antwoord paraat.
Nu, van echo’s verlaten,
prevelt menig verbeterd :
het was maar een vraag, hoor,
want ik heb er zelf nog zoveel...
Guy Dalcq
15 april 2020
"LET THEM EAT CHAOS" van Kate Tempest
Het stukje hieronder is het begin van LET THEM EAT CHAOS, een lang gedicht geschreven door Kate Tempest. Het is een voorbeeld van een niet zo klassieke vorm van poëzie: 'Beat-poetry'. De bedoeling is dat de schoonheid van de klanken en het ritme in het gedicht ten volle tot uiting kunnen komen door ernaar te luisteren. Daarom hier een link naar een youtubevideo waar u het volledige gedicht kunt vinden, gebracht door Kate Tempest zelf.
LET THEM EAT CHAOS
1 maand ago ago by Sint-Barbaracollege.
Emmy Steel, mama van Antonia en Leonie (6LAWI8 & 3LA5a)
14 april 2020
"Zonder jou" van Annie M.G. Schmidt
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft-ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
leeg, zonder jou.
Dat zonder jou nog een lente bestaat
met ooievaars en met bloemen,
dat er een meidoorn in bruidstooi staat,
is zonder meer tactloos te noemen.
En wat is het nut van een lindelaan,
als wij er samen niet langs kunnen gaan?
Langs alle heggetjes bloeit wilde roos -
nutteloos, zinneloos.
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft-ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
leeg, zonder jou.
Jens Vandenhaute
13 april 2020
"Kleur"
Wat is de kleur van alleenzitten, dobberen, twijfelen, nadenken zonder doel?
Ik denk: donkergeel en soms zwart
Het is hoe ik me voel
Floris Baeke, 6GRLA
12 april 2020
"Twee" uit "Gedichten" van Herman De Coninck
Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv. als je veter was losgeraakt,
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken.
Voor jou had dat moeten blijven gelden.
Dat je 'twee' zei, 'ik ben even
mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar
dan niet hoefden mee te tellen.
Of dat je, in plaats van te sterven,
gewoon verstoppertje speelde
en dat we je nog steeds
niet hadden gevonden.
11 april 2020
"You'll never walk alone"
Je verwacht geen mens.
Plots...... voetstappen in de gang;
Héhé : het is Jens !
Guy Dalcq
10 april 2020
"Wanneer jij uittreedt" van Dimitri Casteleyn (lente 2020)
Wanneer jij uittreedt
zullen de klokken luiden
komen we op straat en
zullen we mekaar
omhelzen en knuffelen
als nooit tevoren
Wanneer jij uittreedt
zullen we mekaar bewonderen
voor zoveel veerkracht
zoveel doorzetting
zoveel solidariteit
Wanneer jij uittreedt
is jouw bezette oorlog
geschiedenis, ben jij
geïsoleerd en wij niet meer
Wanneer jij uittreedt
gaan we ons milieu
omarmen
Wanneer jij uittreedt
zullen we woorden tekort komen
Inge Dirinck, mama van Quentin Santens, 5ECWE
9 april 2020
"Alleen" uit "levensgedichten"
Ik voel me alleen
En zit er helemaal doorheen
Het gevoel dat er niemand is
De liefde die ik mis
Het breekt mijn hart
Ook al klinkt het hard
Soms vraag ik me af
Is dit een straf
Wat doe ik eigenlijk nog
Het lijkt af en toe wel oorlog
Zal iemand mij missen
Of zou iedereen mij uit zijn geheugen wissen
Soms wil ik gewoon weg
Weg van al mijn pech
Bart Frigne
8 april 2020
"DE GESTORVENE" van Ida Gerhardt
Zeven maal om de aarde gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
Nele Du Bois, 6ECMT
7 april 2020
"Spleen" van Godfried Bomans
Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
Dirk Vekeman
6 april 2020
"VOOR EEN DAG VAN MORGEN" van Hans Andreus
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Christophe Brabant
5 april 2020
"vanop afstand"
het valt stilaan op :
wie anders langs je staarde,
groet nu minzaam : dag !
Guy Dalcq
4 april 2020
"Nous devons développer une attitude de non-résistance au monde" van Michel Houellebecq (uit "Le sens du combat" 1996)
Nous devons développer une attitude de non-résistance au monde ;
Le négatif est négatif,
Le positif est positif,
Les choses sont.
Elles apparaissent, elles se transforment,
Et puis elles cessent simplement d’exister ;
Le monde extérieur, en quelque sorte, est donné.
L'être de perception est semblable à une algue,
Une chose répugnante et très molle,
Foncièrement féminine
Et c'est cela que nous devons atteindre
Si nous voulons parler du monde
Simplement, parler du monde.
Nous ne devons pas ressembler à celui qui essaie de plier le monde à ses désirs,
À ses croyances
Il nous est cependant permis d'avoir des désirs,
Et même des croyances
En quantité limitée.
Après tout, nous faisons partie du phénomène,
Et, à ce titre, éminemment respectables,
Comme des lézards.
Comme des lézards, nous nous chauffons au soleil du phénomène
En attendant la nuit
Mais nous ne nous battrons pas,
Nous ne devons pas nous battre,
Nous sommes dans la position éternelle du vaincu.
Damien Van Caelenberg, LAMT 2016
3 april 2020
"Anderhalf"
Winter naar zomer
Op de klok, in de natuur
Ik blijf in mijn kot
Maxime Lobel, 6LAWE
2 april 2020
uit "Enkelvoud - Het meervoud van geluk" van Herman de Coninck
Zes jaar heeft ze geleerd wat blijven was:
wat ouders deden, en wat alles dus ging doen:
een tafel bij een stoel, nu bij toen.
Het meervoud van geluk was: wij.
Sindsdien heeft ze geleerd wat enkelvoud is.
Zij. Nu weer half van jou, morgen half van mij.
Toen ze acht was was ze tien.
Eén helft van haar gezicht lief,
de andere liever. Bang om te kiezen
tussen verliezen en verliezen.
Vandaag is ze gewoon twaalf.
Vier ouders, twee echt, twee stief.
Slapen gaan moet met eindeloos gezoen.
Ze wint altijd. Ze heeft geleerd wat blijven is.
Wat ouders niet en kinderen wel doen.
Isis Van der Fraenen, 5LAWI6
1 april 2020
de speelplaats ligt stil
geen keuvelende groepjes
af en toe een duif...
Guy Dalcq
31 maart 2020
"KWADE DAGEN" van Ida Gerhardt
Ga niet naar anderen als dàt leed u slaat
dat de mens kromt, of als een wig hem splijt;
ga niet naar anderen: raak uw kracht niet kwijt,
die harde kern waarmee ge het bestaat.
En houd uw huis in stand, gelijk altijd.
Ga niet naar anderen: hun blik verraadt
weigering te beseffen wat er is.
Straks woelt hùn onrust om in uw gemis.
Mijd hun bedisselen, hun ergernis
dat ge u blijkbaar nièt gezeggen laat.
Zoek het bij een goed vriend, u toegewijdt, -
een die u niets verwijt, niets vraagt, niets raadt,
maar u verdraagt met uw beschreid gelaat.
Die, zèlf zwijgzaam, u kent voor wie gij zijt,
en merkt dat het, nog bevend, berg-op gaat.
Christophe Brabant
30 maart 2020
"Citaat Salvador Diaz Mirón"
Vogels zingen ook als de tak kraakt
want ze weten dat ze vleugels hebben.
Ingestuurd door Kobe De Langhe, 6GRWI6
29 maart 2020
"(dis)harmonie"
Kinderen zagen
Ouders klagen
Onmerkbaar verschil tussen week- en zondagen
Werken, niet meer de opdracht
Opgehoopte tensie omgebracht
Afspraakjes met Klaas Vaak elke nacht
Gemis speelt een rol
Een grijp naar de alcohol
Op eenzaamheid, schol
Je emplooi, plots niet meer behang
Echter gevoel van wereldbelang
De krant haar lof eindeloos lang
“Blijf in uw kot”
Op jouw stokpaardje een verbod
Metamorfose naar een filmkijkende mot
Ontlast van gewoonte, zoekend naar houvast
Het stof van de kast
Onopgeknapte karweitjes the past
Nadeel
Voordeel
In historie een momentueus tafereel
Amelie Coetsier, 5WEWI6b
28 maart 2020
"Het Al van Toon Hermans (Fluiten naar de overkant)
ik ben de zon, de maan, ik ben de regen
'k ben onbeschrijfelijk, niet te meten noch te wegen,
ik ben rivieren, ik ben zeeën, bliksem, donder
ik ben de kleine mens, maar wél het grote wonder
ik ben het water en de vruchten en het koren
het leven dat uit àlle leven wordt geboren
ik ben het helemaal - de wijze en de zot
en in mijn kleinheid schuilt iets van een Grote God
Tom De Paepe
27 maart 2020
"De plek" van Herman de Coninck (uit Schoolslag, 1994)
Je moet niet alleen, om die plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten.
Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.
Katrien De Paepe
26 maart 2020
"Zelfs de vogels botsen"
Wat was alle haast waard
nu alles binnen en stil staat
Buiten zegt iedereen \"vreemde tijden, he\"
zonder woorden
met rustige ogen
op anderhalve meter afstand
Binnen zijn we allemaal samen alleen
blijf op de hoogte via rss